استایل هنرى چیست؟

آرتستى یا همان هنرى (Artistic ، Arty یا Artsy) یک استایل (سبک) مناسب افراد خلاق و متفکر است که در همه زمان جزء سبک هاى پر طرفدار و مد بوده است. این سبک لباس را بیشتر افراد هنرمند می پوشند تا خلاقیت و هنرمندى خود را نشان  دهند. در این سبک از پیروى کردن مد روز  اجتناب مى کنند و سعى  مى شود تا چیزهاى منحصر به فردى را انتخاب کنند . اگر شما اهل هنر یا هنرمند هستید، مى توانید از استعدادهای خلاقانه خود در این سبک استفاده کنید تا به عنوان یک هنرمند در موقعیت های حرفه ای و اجتماعى خود را معرفى نماید. از سوی دیگر اگر شما مایل به تقلید از سبک هنرى کلیشه ای هستید، این سبکى بسیار ساده است.

در سبک هنری به وسایل دست ساز علاقه  دارند و حتى ترجیح می دهند که لباس ها و اکسسورى ها را خود درست نمایند. در سبک هنرى طراحى و الهام گرفتن از نقاشى ها و آثار مشهور بر روى پارچه بسیار باب مى باشد. پارچه طراحى شده با شعرهاى از شعراى معروف از جمله خیام ، مولانا ، حافظ مورد پسند این سبک است و همچنین  پارچه کتان و جین در این سبک لباس استفاده مى شود. کفش هاى نیم بوت  ، چکمه ساق بلند تخت و کفش هاى الستار (All-Stars) در این سبک از کفش هاى پر کار برد مى باشد. 

 این سبک مدرن و خاص مى باشد، پس اگر از دوستداران این سبک هستید باید به طراحى ، هنر و خلاقیت علاقه مند باشید.  در این سبک از هیچ قانون خاصى پیرویى نمى شود و محور اصلى در سبک هنرى خلاقیت و نوآورى مى باشد. این سبک نه تنها باعث تحسین، بلکه باعث حیرت در نو آورى مى گردد، البته به دلیل خلاقیت و مدرن بودن به نظر برخى افراد ممکن است کمى عجیب باشد. 

لباس ها سبک هنرى عموماً راحت و گشاد هستند، تا هنرمندان که ساعت هاى زیادى در حال کار هستند، در این لباس ها احساس راحتى نمایند. 

 در حالی که برند هاى لباس در بیشتر مواقع  داراى کیفیت و طراحى مد روز هستند، اما اغلب هنرمندان  توجه به برند لباس و مد ندارند. زیرا اعتقاد دارند که به عنوان یک هنرمند خود مى توانند  لباس بهتر و خلاقانه ترى ، همچنین مناسب شخصیت و روحى خود طراحى نمایند.

چگونه سبک هنرى پدید آمد :

سبک هنری یک جنبش مد در نیمه دوم قرن نوزدهم بود، که بر اساس سادگی در طراحی بود و در اوایل دهه ١٨٥٠ میلادی در بریتانیا توسعه یافت و تحت تاثیر محافل هنری مانند پیشارافائلی‌ها (Pre-Raphaelites)  قرار گرفت.  این مدل لباس هاى زنانه بلند و  گشادى بود که از سبک های قرون وسطی الهام گرفته بودند. این سبک مورد توجه و استفاده  توسط زنان و نقاشان برای لباس هاى روزمره قرار گرفت. لباس هاى  گشاد و راحت  و نسبتاً ساده که اغلب آستین هاى بلند پوف دار داشتند.  دراین سبک از پارچه هایى تهیه شده از  مواد رنگزای طبیعی ، در تم رنگ های مختلف با ترکیب سفید و خاکسترى مورد استفاده مى شد ، که با هنر گلدوزی ، قلابدوزى تزئین شده بودند. سبک هنری مخالف شدید نسبت به دامن فنر دار و کرست براى لباس هاى زنانه و همچنین استفاده از رنگ های مصنوعی (شیمیایى) براى رنگ آمیزى پارچه ها بود و زیاد رویى در تزئین لباس ها نمى پسندید.

در دهه ١٨٦٠ میلادى، لباس هنری در میان  محافل متفکران و هنرمندان برای زیبایی طبیعی اش محبوبت یافت، همچنین براى استفاده از مواد با کیفیت بالا ، احترام به کار دست و طراحی زیبا بسیار مورد توجه واقع شد.

 از دهه ١٨٨٠ و ١٨٩٠ میلادى  لباس ویکتوریا (Victorian dress reform) که پیشگام سبک هنرى بود، به روز و اصلاح شد و همچنین از سادگى آن کاسته شد. در این دهه براى طراحى سبک هنرى از لباس هاى ژاپنى الهام گرفته بود.

سبک هنرى در دنیا مد :

سبک هنرى (Artsy Fashion Style) ادغام 

زیباى از هنر و مد به ارمغان می آورد. تمایل به شکستن هنجارها باعث می شود طراحان مد، با الهام از هنر ذات حقیقى  خویش را بیان کنند.

این سبک از زمان مجموعه ی مد پاییز و زمستان سال ٢٠١٧ میلادى رسماً به عنوان یکى  از سبک هاى مطرح در دنیا مد شناخته شد ، که برخی از غول های صنعت مد با تفاسیر خود از آثار هنری معروف هر ساله مجموعه هاى زیبایى ارائه مى دهند.

جای تعجب نیست که هنر و مد برای مدت مدیدى در یک راستا مى باشند و تحت تاثیر یک دیگر قرار مى گیرند . از طراحان مد معروفى از اوایل قرن نوزدهم همچون السا اسکیاپارلی (Elsa Schiaparelli) تا امروزه که پرادا (Prada) ، لویی ویتون (Louis Vuitton) و استلا مک‌کارتنی  (Stella McCartney) از علاقه مندان به  سبک هنرى بوده اند و لباس هاى را به این سبک طراحى نموده اند. طراحان مد در این سبک از عکس ها، تصاویر، نقاشی ها با ترکیبى از رسانه ها 

و هنر دیجیتال الهام می گیرند.