حساب کاربریحساب کاربریهر کشور و نژادی برای مراسم عروسی سنت خاص خود را دارد. عروسی یک مراسم ویژه برای شروع یک زندگی جدید می باشد که خویشاوندان و دوستان برای جشن گرفتن این رویداد و خوشگذرانی در آن شرکت می کنند. در اینجا به معرفی ده تا از جالب ترین و عجیب تریت سنت های عروسی جهان خواهیم پرداخت که از کفش های دزدیده شده در هند تا رقص با جوراب های رنگارنگ در کانادا را شامل می شوند.
در کبک کانادا و سایر بخش های فرانسوی زبان کانادا، خواهر و برادرهای بزرگتر و مجرد عروس و داماد ضمن پوشیدن جوراب های مسخره، به رنگ روشن و بافتنی در محل پذیرایی این رقص را اجرا می کنند. معمولاً مهمان ها برای آن ها پول می اندازند یا پول ها را در جوراب شان می گذارند که این پول ها به عنوان هدیه پول به به زوج تازه ازدواج شده اهدا می شود. این سنت به اعضای خانواده فرصتی می بخشد تا در طول مراسم عروسی لحظه ای شاد و مفرح را با هم به اشتراک بگذارند.
پس از مراسم عروسی در گواتمالا، یک مراسم سنتی در خانه داماد برگزار می شود. به طور معمول پس از مراسم عروسی همگی به خانه داماد می روند که در ورودی منزل یک آویز ناقوس سرامیکی سفید آویزان شده که از برنج، آرد و غلات می باشد که نمادی از فراوانی و برکت هستند و با ورود زوج تازه مادر داماد با شکستن این ناقوس سفید از عروس و داماد به طور تشریفاتی استقبال خواهد کرد که نشانه ی سعادت و خوشبختی برای این دو خواهد بود.
مراسم سنت سیاه کردن (Blackening) که پیش از مراسم اصلی ازدواج یک سنت قدیمی است که چند روز قبل از مراسم عروسی به عنوان نماد سخت بودن ازدواج انجام می شود. در این سنت، سرتاپای عروس یا داماد و یا هر دوی آن ها توسط دوستان و خانواده های آن ها به چیزی بدبو و حال بهم زن همچون تخم مرغ، ماهی مرده، غذای فاسد، شیر مانده، قیر، لجن یا آرد آغشته می شود. سپس عروس و داماد با همین وضع در سراسر شهر می چرخانند که اگر آنها بتوانند این آزمایش را پشت سر بگذارند ، نزاع های زناشویی نسیم خواهد بود. باور اسکاتلندی ها بر این است که عروس و داماد پس از پشت سر گذاشتن چنین آزمون سختی در کنار هم، می توانند از تمامی سختی ها و مشکلاتی که ازدواج در پی دارد عبور کنند. این سنت بیشتر در بخش های روستایی شمال شرقی اسکاتلند رواج دارد.
این مراسم در برخی از بخش های هند مرسوم می باشد که هنگامی داماد کفش های خود را در مسیر ماندپا (محراب) از پا در می آورد، خانواده عروس فوراً تلاش برای سرقت کفش های داماد می کنند که سپس آن ها را مخفی کنند و در برابر خانواده داماد باید سعی کنند به هر قیمتی از کفش های داماد محافظت کنند. در واقع نبردی بین خانواده ها آغاز می شود که اگر خانواده عروس موفق به روبودن کفش ها شوند، داماد برای بازپرداخت آن ها باید مبلغی را به خانواده عروس پرداخت نماید.
پس از اتمام مراسم عروسی (معمولاً در خلال مهمانی) داماد توسط ساقدشان خود و دوستان نزدیک محاصره می شود که کراوات داماد را از گردن به پایان تکه تکه می کنند. سپس کراوات را به قطعات کوچک بریده می شود و برای میهمانان عروسی به حراج گذاشته می شود. بر این باورند که این کار خوش یمن می باشد و به افرادی که موفق به گرفتن یک تکه از کراوات داماد شوند، خوشبختی به وی روی خواهد آورد.
در جمهوری چک رسم بر این است که اولین غذای عروسی سوپ باشد. این سوپ خوردان دارای رسم خاصی است که مهمان ها، عروس و داماد در یک حوله یا یک ملافه پیچیده می شوند و سپس باید سوپ خود را تنها با استفاده از یک قاشق مشترک و همچنین از یک کاسه بخورند. این نمادی از راهی است که آن ها در آینده باید با همکاری هم طی نمایند.
یک سنت قدیمی ازدواج در آلمان است که عروس و داماد در پایان مراسم عروسی در حالی که هنوز لباس عروسی خود را بر تن دارند، باید تنه ی یک درخت را با استفاده از اره ای بزرگ دو طرفه که دو دسته دارد ببرند و این کار نمادی از همکاری و مشارکت این دو در زندگی آینده شان می باشد. گرچه گاهی اوقات پدران عروس و داماد هم به آن دو کمک می نمایند تا به کار سرعت ببخشند.
بعد از اینکه زوج در مکزیک عهد خود را با یکدیگر بستند و طبق رسم به یدیگر قول می دهند که برای تمامی زندگی همراه، یار و یاور یدیگر باشند، سپس خانواده و بهترین دوستان شان آن دو را با یک طناب مخصوص به یکدیگر می بندند. این طناب معمولاً بسیار خاص می باشد که از کریستال یا مهره است و به شکل هشتم گره خورده مشود تا نمادی از وحدت ماندگار زوج باشد.
در برخی از ایلات های جنوب آمریکا این سنت مرسوم می باشد که بر این باورند که این رسم موجب جلوگیری از بارندگی در روز عروسی می شود. احتمال باران در روز عروسی یا حتی طوفان کافی است تا هر عروس را به امید یک روز آفتابی زیبا در روز مراسم عروسی خود تشویق به انجام این سنت نماید. عروس و داماد یک بطری کامل بوربون وارونه را در وسط یا در نزدیکی محل مراسم دفن کنند. این کار باید یک ماه قبل از تاریخ عروسی انجام شود تا از بارندگی در روز عروسی جلوگیری شود و در ضمن روزی با آب و هوا مطبوع باشد که سپس این بطری نوشیدنی در طول مراسم پذیرایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
سنت ویکوپ نِوِستی ریشه در قرن ها پیش دارد. در گذشته داماد قبل از بردن عروس خود، به اطرافیان و اقوام عروس هدایایی مثل پارچه، زیور آلات، خوراکی و غیره پیشکش می کرد، که امروزه این سنت به صورت یک سرگرمی و تفریح دورهمی تبدیل شده است.
یکی از سنت های جالب که روس ها در هنگام برگزاری مراسم عروسی آن را اجرا می کنند ویکوپ نِوِستی ( Vykup Nevesty یا Vikup Nevesti ) نام دارد. این سنت تشکیل شده از فهرستی از چالش هایی، خنده دار و گاهی سخت که ساقدوش های عروس و اقوام عروس برای آقا داماد تدارک دیده اند. زمانی که داماد به منزل عروس خانم می رود تا او را با خود برای مراسم عروسی ببرد با ساقدوش های عروس مواجه می شود که منتظر داماد هستند و برای او نقشه های جالبی کشیده اند. داماد به محض رسیدن به درب منزل عروس با چندین و چند جور چالش های فیزیکی، هوش و روانشناسی و غیره مواجه خواهد شد که چنانچه از عهده حل کردن آن ها بر نیاید باید باج (جریمه) دهد، برای مثال شاید او مجبور شود آواز بخواند و در صورتی که نتواند باید باج بدهد. این جریمه به صورت نقدی می باشد برای همین ساقدوشان داماد از قبل همراه خود پول آورده اند تا بتوانند این جریمه را پرداخت کنند.
این نوع جوش زدن نیست که شما در اولین شب عروسی خود انتظار دارید. خانواده و دوستان در خارج از خانه ی زوجی (که تازه ازدواج کرده اند) جمع می شوند و شروع با کوبیدن ماهیتابه و قابلمه ها یا هر وسیله دیگری شروع به فریاد زدن و آواز خواندن می کنند. این زوج مجبور هستند با نوشیدنی و اسنک از میهمانان پرسروصدای خود پذیرایی کرده. در مواردی حتی حوادث بدتری نیز رخ می دهد، در صورتی که این میهمانان نادیده گرفته شوند، برای تلافی به زور وارد خانه شده و داماد را می دزدند و در فاصله ای طولانی از خانه او را به حال خود رها می کنند. بدین ترتیب در حالی که داماد بیچاره لباس مناسبی به تن ندارد باید خود را به خانه اش برساند.
این سنت دیرینه فرانسوی با نام چاریواری یا شاریواری (charivari) شناخته می شود که از دوران قرون وسطی شروع شده است. گرچه امروزه این رسمی فرانسه برای جشن گرفتن محسوب می شود که در قرون وسطا مخالفان با روابط غیرطبیعی یا ناخوشایند برای مخالفت و رسوا کردن آن با ایجاد سر وصدا راهی خانه های این افراد می شوند که ازجمله افرادی بودند که به تازگی ازدواج مجدد کرده، روابط مشکوک، افرادی زنا کار و مادران مجرد را شامل می شودند. ولی این سنت امروزه به حرکتی مفرح و شادی آور تبدیل شده و جنبه تنبیهی خود را از دست داده است.
نویسنده : سروناز کاشانی