ادیت پیاف ستاره شهر نور

ادیت جیووانا گاسیون (Édith Giovanna Gassion) خواننده، ترانه سرا و بازیگر فرانسوی مشهور به ادیت پیاف (Édith Piaf)  یکی از نمادین ترین خوانندگان ملی فرانسه می باشد که همچون ستاره ای در شهر نور (پاریس) مى درخشید و به عنوان یکی از ستارگان مشهور بین المللی این کشور شناخته می شود. در هنگام اجرا بر روی صحنه او دارای مهارت های فنی فوق العاده ای بود و سبک خاص خود را  داشت. او صدا بسیار خاص با قابلیت خارق العاده برای جلب مخاطبان داشت که گاهی اوقات شاد، غمناک و در عین حال ظریف می شود و ترانه هایش سرشاز از عشق، تراژدی و اضطراب بودند. 

ادیث پیاف  از دوران کودکی تا جوانی

او نقش بسیار مهمی در انقلابی کردن ژانر کاباره داشت، آهنگ ها و سبک آواز وی بازتاب تراژدی های زندگی پرفراز و نشیب او می باشد که شامل مرگ دختر دو ساله اش از مننژیت در سال 1935 میلادی و همچنین مرگ عشق بزرگ او بوکسور فرانسوی مارسل سردان (Marcel Cerdan)  در حادثه سقوط هواپیما  می باشد. از زمان مرگ وی در سال 1963 میلادی،  چندین زندگی نامه و فیلم در خصوص زندگی ادیت پیاف ساخته شده، ولی با وجود تمامی زندگینامه های بیشمار  بخش اعظم زندگی او ناشناخته باقی مانده. 

مادر ادیت پیاف خواننده خیابانی به نام آنتا جووانا میلارد (Annetta Giovanna Maillard) بود که با نام حرفه ای لاین مارسا (Line Marsa)  شناخته می شد (زاده 1945 میلادی - درگذشت 1895 میلادی) و از پدری فرانسوی و از مادری  ایتالیایی-مراکشی در ایتالیا متولد شده بود.  در 4 سپتامبر سال 1914 میلادی، او با لوئیس آلفونس گاسیون (پدر  ادیت پیاف) ازدواج کرد.  لوئیس آلفونس گاسیون (Louis Alphonse Gassion) یک خواننده و آکروباتیک (تئاتر خیابانی)  اهل نرماندی بود که او فرزند ویکتور آلفونس گاسیون ( Victor Alphonse Gassion ) و  لئونتین وئیز دکامپز (Léontine Louise Descamps ) معروف به مامان تین (Maman Tine) بود.

 یک سال بعد  در  19 دسامبر 1915 میلادی، آنتا جووانا میلارد اولین فرزند خود را به نام ادیت جیووانا گاسیون در بلویل (Belleville)، حومه پاریس به دنیا آورد که بعدها او به ادیت پیاف خواننده مشهور فرانسوی تبدیل شد. براساس  داستان ها، وی در پیاده روی خیابان بلویل  72 (Rue de Belleville 72) متولد شده، ولی در واقع وی در بیمارستان تنون (Hôpital Tenon)  به دنیا آمد که شناسنامه وی نشان گر این حقیقت می باشد. در 3 اوت سال 1918 میلادی، آنتا جووانا میلارد فرزند دوم خود را به نام هربرت گاسیون (Herbert Gassion) به دنیا آورد.

در آن زمان ادیت کاول (Edith Cavell) یک پرستار مشهور انگلیسی بود که 2 ماه قبل از تولد او اعدام شده بود و به عنوان نمادی از یک  قهرمان در جنگ جهانی شناخته می شد که نام ادیت از او برگرفته شده است. در جنگ جهانی اول،  ادیت کاول به دلیل نجات جان سربازان از هر دو طرف بدون تبعیض و کمک به حدود 200 سرباز در فرار از بلژیک تحت اشغال آلمان دستگیر شد که سپس وی به خیانت متهم شد. او توسط یک دادگاه نظامی گناهکار شناخته شد و به اعدام محکوم شد،  علی رغم فشارهای بین المللی توسط شلیک گلوله آلمان ها کشته شد.  در ضمن پیاف عامیانه "گنجشک"  لقبی بود که او 20 سال بعد دریافت کرد. 

 از آنجا که مادر ادیت پیاف خواننده خیابانی بود، در هنگام نوزادی او را رها نمود و او را نزد مادر خود، اِما (Emma) در پاریس گذاشت که برای مدت کوتاهی ادیت پیاف با مادربزرگ خود (اما) زندگی می کرد. ولی به دلیل بی توجهی او در نگهداری کودک پدرش ادیت پیاف را با خود برد. پدرش در سال  1916 میلادی برای شرکت در جنگ جهانی اول در ارتش فرانسه ثبت نام کرد و  او را نزد مادر خود، مامان تین گذاشت. طبق گفته های ادیث پیاف در سه سالگی به دلیل عارضه التهاب قرنیه یا کراتیت بینایی خود را از دست داد ولی چهار سال بعد  در سن 7 سالگی بهبود یافت.  ادیت پیاف بر این باور بود که شفای بینایی او یک معجزه بوده و دلیل بهبودی معجزه آسای بینایی خود را زیارت مذهبی می دانست. به همین دلیل همیشه  یک گردنبند صلیب به گردن داشت. 

در اوایل دهه 1920 میلادی (حدود 1923 میلادی) پدرش برای اجراهای خیابانی آکروباتیک در سراسر فرانسه او را همراه خود برد. ادیت پیاف در هنگام اجرای برنامه پدرش را همراهی می کرد و برای اولین بار شروع به آواز خواندن در عموم کرد.  او در خیابان های پاریس آواز خواند که درآمد ناچیزی داشت و اغلب درگیر مجرمان خردسال بود و والدین او در 4 ژوئن 1929 میلادی از هم جدا شدند. 

در سن 15 سالگی، ادیت پیاف با سیمون برتو ( Simone "Mômone" Berteaut) معروف به مأمون آشنا شد که  احتمالاً خواهر ناتنی اش بوده و در بیشتر طول زندگی در کنار او بود. در ابتدا آن دو برای زندگی یک اتاق کوچک را در هتل گرند-د کلرمونت (Grand Hôtel de Clermont) اجاره کردند و  برای  کسب درآمد با هم در خیابان های پاریس آواز می خواندند.

در سال 1932 میلادی، او و لوئیس دوپونت (Louis Dupont) با یکدیگر آشنا  شدند و  ادیت پیاف درگیر عشق او شد. پس از مدت زمان کوتاهی، لوئیس دوپونت به اتاق کوچک آن ها نقل مکان کرد، جایی که این سه نفر علی رغم بی علاقگی لوئیس و مأمون از یکدیگر، در کنار هم زندگی می کردند. در همان دوران پدرش برای بار دیگر ازدواج کرد و  در 3 مارس 1944 میلادی در سن 62 سالگی بر اثر سرطان ریه درگذشت.
در فوریه سال 1933 میلادی، ادیت پیاف  17 ساله دختر خود، مارسل (Marcelle) با نام مستعار سلسل (Cécelle) را در بیمارستان تنون به دنیا آورد. ولی بلافصله به آوازخوانی در خیابان ها بازگشت، زیرا وی همچون مادر خود مراقبت از کودک را  کاری دشوار می دانست .

ادیت پیاف پس از یک نزاع شدید بر سر رفتارش، لوئیس دوپونت (پدر مارسل) را ترک نمود و مارسل را با خود برد.  در این مدت، مارسل در اغلب اوقات در اتاق تنها می ماند، در حالی که ادیت پیاف به همراه  مأمون در خیابان یا باشگاه در حال آواز خواندن بود. لوئیس دوپونت سرانجام مارسل را از او گرفت و با خود برد. در ضمن لوئیس دوپونت به او گفت "اکر کودک را می خواهد، باید به خانه بازگردد". اگرچه  ادیف پیاف هزینه مراقبت از کودک را پرداخت می کرد، ولی تصمیم گرفت که نزد او باز نگردد. مارسل در دو سالگی در اثر مننژیت درگذشت که پس از این حادثه ادیت پیاف هرگز فرزندانی دیگری نه خواست و دیگر بچه دار نشد.

آغاز زندگی هنری ادیف پیاف 

 در سال 1935  میلادی، در سن 20 سالگی برای اولین بار این استعداد درخشان توسط لویی لوپلی ( Louis Leplée) صاحب کلوپ شبانه کشف شد. این لویی لوپلی بود که او را به دلیل کوچکی اندام به نام مستعار گنجشک کوچک (la môme piaf) نامید که عامیانه پاریسی برای گنجشک کوچک (little sparrow) می باشد که این لقب به عنوان نام حرفه ای  او تبدیل شد. لویی لوپلی  اصول اولیه حضور بر روی صحنه را به او آموخت و پیشنهاد پوشیدن لباس سیاه برای اجرا را به او داد که بعدها به عنوان نماد تجاری او تبدیل شد و همیشه ادیت پیاف برای اجرا  لباس سیاه برتن می کرد .

 لویی لوپلی برای اولین شب اجرای ادیت پیاف تبلیغات گسترده ای کرد که باعث حضور بسیاری از افراد مشهور از جمله بازیگر و خواننده موریس شوالیر (Maurice Auguste Chevalier) شد. این اجرا موفق منجر به ضبط دو آهنگ اول او در همان سال شد که یکی از آن ها توسط مارگریت مونوت (Marguerite Monnot) یکی از آهنگسازهای مورد علاقه وی نوشته شده بود. در 6 آوریل 1936 میلادی، لویی لوپلی  یک روز قبل از تولد 53 سالگی در آپارتمان خود در پاریس به قتل رسید. ادیت پیاف به عنوان یک مظنون مورد سؤال قرار گرفت و حتی متهم به قتل شد که البته سپس تبرئه شد. لویی لوپلی توسط گانگسترانی محلی کشته شده بود که  از مدت‌ها قبل‌ از آشنایی او می شناخت. 

ولی با این حال زندگی حرفه ای او با موجی منفی رسانه ها و افکار عمومی  تهدید می شد. او برای حفظ شهرت خود، ریموند اسسو (Raymond Asso) را  استخدام نمود که سپس به او علاقه مند شد. او ریموند نام هنری او را به "ادیت پیاف" تغییر داد، معاشرت با آشنایان نامناسب را ممنوع کرد و مارگریت مونوت را مأمور کرد که براى او آهنگ هایی بنویسد که منعکس کننده یا اشاره به زندگی قبلی ادیت پیاف در خیابان ها داشته باشد. در واقع ریموند اسسو در زمینه ی مهارت های زیادی او را آموزش داد از جمله صدا، حرکات، نوشتن ترانه، خواندن و حتی طرز معاشرت، غذا خوردن و رفتار صحیح را به او آموخت. طبق گفته های ادیث پیاف  "او به من آموخت که ترانه ای واقعی چیست."

ادیت پیاف در دوران جنگ جهانی دوم 

در سال 1940 میلادی، ادیت پیاف در نمایشنامه ی ژان کوکتو (Jean Cocteau) بازی کرد. شغل و شهرت ادیت پیاف در زمان اشغال فرانسه توسط آلمان جنجالی شد، نه تنها او در طول جنگ جهانی دوم کار خود را متوقف نکرد، بلکه  در دوران اشغال پاریس توسط آلمان به موفقیت چشمگیر دست یافت و شروع به برقراری دوستی با افراد برجسته نمود.  همچنین یک آپارتمان لوکس در  منطقه شانزدهم پاریس (rue Paul-Valéry) خریداری نمود.

 
در سال 1944 میلادی،  شروع اولین همکاری او با  ایو مونتان (Yves Montand) هنرپیشه و خواننده (فرانسوی- ایتالیایی) در مولن روژ (Moulin Rouge) بود که در همان زمان رابطه عاشقانه بین آن ها به وجود آمد. ادیت پیاف برای همکاری و ارتباط با آلمانی های اشغالگر و نازی ها توسط هموطنانش  به عنوان یک خائن شناخته شد و حضور او در برنامه های رادیویی ممنوع شد.  ولی در سال 1945 میلادی رهبران مقاومت فاش کردند که ادیت پیاف در حال همکاری با آن ها بوده و در فرار تعدادی از زندانیان نقش مؤثری را ایفا نموده که برای چندین بار در زندان ها و اردوگاه های جنگی در آلمان اجرا داشته و در این اجراها با زندانیان عکس یادگاری می گرفت تا به زندانیان در فرار از زندان با فراهم کردن عکس جهت تهیه مدارک جعلی کمک نموده . 

زندگی ادیت پیاف پس از چنگ

پس از جنگ جهانی، ادیت پیاف به یک ستاره بین المللی تبدیل شد و برای برگزار کردن اجراها بیشتر به تور اروپا، ایالات متحده و آمریکای جنوبی رفت. در ابتدا اجراهای ادیت پیاف در برابر مخاطبان آمریکایی با موفقیت اندکی روبرو شد، آن ها انتظار یک اجرای  تجملاتی (زرق و برق دار) را داشتند که از  اجرای ساده پیاف نا امید شدند. در سال 1947 میلادی پس از نقدی مثبت  در روزنامه نیویورک هرالد تریبون (New York Herald Tribune) توسط منتقد تأثیرگذار نیویورک، ویرجیل تامسون (Virgil Thomson) که خود به عنوان یک آوانگارد شناخته می شود، محبوبیت ادیت پیاف در امریکا گسترش پیدا کرد و کنسرت های  موفقی را در امریکا برگزار نمود.  او دو بار در تالار کارنگی (Carnegie Hall) در نیویورک اجرار نمود و همچنین هشت بار در  شوی اد سالیوان (The Ed Sullivan Show) یکی از برنامه های محبوب در آمریکا حضور یافت. پس از این تور، او به فرانسه بازگشت و چندین بار در اُلمپیا پاریس (Olympia de Paris) یکی از افسانه ای ترین تئاترهای این شهر که به خاطر مشکلات مالی در حال ورشکستگی بود، کنسرت بر گزار کرد.

عشق زندگی ادیث پیاف، بوکسور مشهور  مارسل سردان (Marcel Cerdan) در اکتبر سال 1949 میلادی در یک سانحه هواپیما درگذشت که در این سانحه 48 نفر جان خود را از دست دادند. او در پرواز ایر فرانس (Air France) از پاریس به نیویورک سیتی برای دیدار با عشق خود ادیت پیاف بود. ماجرای عشق  این دو بازتاب گسترده‌ای  در رسانه بین المللی داشت، زیرا مارسل سردان قهرمان سابق جهان در وزن متوسط و به عنوان یک اسطوره در فرانسه مشهور بود. 

در سال 1951 میلادی، ادیت پیاف به همراه خواننده و بازیگر فرانسوی شارل آزناوور(Charles Aznavour) در سانحه تصادف اتومبیل  بسختی صدمه دید. در این سانحه بازو و دو دنده وی شکست که پس از آن با مشکلات جدی ناشی از اعتیاد به مورفین و الکل مواجه شد. سپس دو تصادف دیگر اتومبیل باعث تشدید وخامت اوضاع سلامتی او شد که او را برای بهبود در سه نوبت مختلف تحت درمان قرار گرفت ولی هیچ گونه فایده ای نداشت. 
در سال 1952 میلادی او با همسر اولش خواننده ی فرانسوی ژاک پیل (Jacques Pills) ازدواج کرد و در سال 1957 میلادی بعد از پنج سال زندگی مشترک از هم جدا شدند. در سال 1962 میلادی، وی با تِئو ساراپو (Théo Sarapo) ازدواج نمود که آن دو تا زمان مرگ ادیت پیاف در سال 1963 میلادی با هم زندگی کردند و همچنین گاهی این زوج با هم آواز می خواندند . تِئو ساراپو خواننده و بازیگر فرانسوی با تبار یونانی بود که سابقاً آرایشگر بود و درضمن  20 سال از ادیت پیاف جوان تر نیز بود. 

مرگ ادیت پیاف

در نهایت سال ها سوء مصرف الکل در کنار مقادیر زیادی از داروها که در ابتدا برای دردهای مفاصل و سپس بیماری بی خوابی (insomnia) عوارض خود را بر سلامتی ادیت پیاف گذاشت و همچنین یک سری تصادفات اتومبیل نیز بیمار او را تشدید کرد. وی سرانجام در سال 1959 میلادی تحت عمل جراحی برای زخم معده قرار گرفت، تا سال 1962 میلادی مشکل کبدش دچار وخامت بیشترى شد که نیاز به انتقال خون داشت. او به دلیل این بیماری وزن قابل توجهی را از دست داد و حتی وزن او به  30 کیلوگرم وزنش کاهش یافت. 

در 10 اکتبر 1963 میلادی وی در اثر بیماری سرطان کبد در 47 سالگی  در ویلای خود در کوت دازور یا ریویرای فرانسه (French Riviera) در گذشت.  گفته می شود که پس از مرگش تِئو ساراپو بدن وی را مخفیانه به پاریس برگرداند تا هوادارانش تصور کنند که او در زادگاهش درگذشته است. حرف آخر او این بود: "هر کار لعنتی که در این زندگی انجام می دهی، باید هزینه آن را بپردازی." 

   در گورستان مشهور پر-لاشز(Père Lachaise Cemetery) در پاریس در کنار دخترش مارسل دفن شده است که سنگ قبر او  یکی از پر بازدیدترین قبرها می باشد. همچنین پدرش و تِئو ساراپو در همان قبر دفن شده اند که در پای مقبره خانوادگی گاسیون-پیاف (Famille Gassion-Piaf) حک شده  و  نام این سه نفر  نیز در کنار حک شده است که در وسط نام مادام لامبوکاس (Madame Lamboukas )، ادیت پیاف قرار گرفته است. 

اگرچه او به دلیل سبک زندگی اش  از تشییع جنازه توسط اسقف اعظم کاتولیک روم پاریس کاردینال موریس فلتین (Maurice Feltin) محروم شد. ولی هزاران نفر برای تماشای مراسم تشییع جنازه وی در خیابانها پاریس حضور یافتند و همچنین در مراسم خاکسپاری با حضور بیش از صد هزار هوادار در گورستان پر-لاشز برگزار شد. به گفته شارل آزناوور "پس از پایان جنگ جهانی دوم،  مراسم تشییع جنازه ادیت پیاف تنها زمانی بود که ترافیک پاریس به طور کامل متوقف شد. "

در سال 1973 میلادی، انجمن دوستداران  ادیت پیاف تشکیل شد و همچنین منجم اخترشناس اتحاد جماهیر شوروی، لیودمیلا لیودمیلا کراچینا (Lyudmila Karachkina) به یاد وی نام دومین سیاره کوچک جهان (3772)  را پیاف نامگذاری نمود.

در 19 دسامبر 2010 میلادی، گوگل (Google)  به مناسبت تولد 95 سالگی ادیت پیاف، لگوی گوگل دودل خود (Google Doodle) را به وی اختصاص داد. گوگل دودل تغییر موقتی از لگوى اصلى گوگل  در صفحه اصلى می باشد که توسط گوگل برای مناسبت های مهم صورت می گیرد. 

در 10 اکتبر 2013 میلادی، به مناسبت پنجاهمین سال مرگ ادیت پیاف در کلیسای سنت ژان باپتیست در بلویل پاریس (St. Jean Baptiste)، مراسمی برای بزرگداشت و تجلیل از ادیت پیاف برگزار شد. همچنین در 19 دسامبر 2015 میلادی، کنسرتی در تاون‌هال (The Town Hall) نیویورک سیتی به مناسبت بزرگداشت صدمین سالگرد تولد ادیت پیاف بر گزار شد.

مشهورترین آهنگ های ادیت پایف 

سالن موسیقی معروف المپیا (معروف ترین مکان در پاریس)،  پاریس جایی که ادیت پیاف به شهرت ماندگار خود دست یافت. او با اجرای چندین سری کنسرت در این سالن از ژانویه 1955 میلادی و اکتبر 1962میلادی  به موفقیت چشمگیری رسید که برخی از این کنسرت ها (1955 ، 1956 ، 1958 ، 1961 ، 1962)  ضبط و منتشر شد.  

بسیاری از ترانه مشهور او توسط خود ادیت پیاف نوشته شده،  از جمله آهنگ مشهور لا وی ان رز (به فرانسه : La Vie en Rose) می باشد. در سال 1945 میلادی ادیت پیاف، خود متن این ترانه زیبا و به یادماندنی را سرود که به صورت یک تک‌آهنگ در سال 1947  میلادی منتشر شد و به فارسی به نام های "زندگی به‌رنگ صورتی" و "زندگی زیباست" یا " زندگی همانند گل رز" شناخته می شود. آهنگ لا وی ان رز  معروف ترین اثر اوست که به‌عنوان امضای او شناخته میشود و  این ترانه در طول سال ها توسط بسیاری از هنرمندان دیگر باز خوانی شده است. در سال 1361 میلادی آهنگ نه از هیچ‌چیز پشیمان نیستم یا نه افسوس هیچ‌چیز را نمی‌خورم  (Non, je ne regrette rien) خواند و در آوریل 1963 میلادی، ادیت پیاف آخرین آهنگ خود را با نام "L'Homme de Berlin" ضبط کرد. 
مشهورترین آهنگهای وی عبارتند از: "Hymne à l'amour (1949)، ""Milord  (1959) ، "La Foule"  (1957) ، "L'Accordéoniste" (1940) و "Padam, padam" (1951).

 کتاب ها و فیلم  ها در خصوص ادیت پیاف 

از سال 1963 میلادی، رسانه های فرانسوی به طور مداوم مجلات، کتابها، برنامه های تلویزیونی و فیلم هایی راجع به این ستاره ساخته و منتشر  کردند که اغلب همزمان با سالگرد درگذشت او بود. فیلم  زندگی گلگون (La vie en rose) یا گنجشکک (La Môme) محصول ۲۰۰۷ میلادی، یکی از مشهورترین فیلم ها ساخته شده درباره ی زندگی این هنرمند مشهور می باشد. این فیلم زندگی‌نامه‌ای موزیکال به نویسندگی و کارگردانی الیویه داهان (Olivier Dahan) ساخته شده و بازیگر و خواننده فرانسوی ماریون کوتیار  (Marion Cotillard) در نقش ادیت پیاف  بازی کرده است. 

ماریون کوتیار  برای ایفای این نقش برده  چندین جایزه شد از جمله جایزه اسکار (Oscar) بهترین بازیگر زن و جایزه گلدن گلوب (Golden Globe) را برای بهترین بازیگر نقش اول زن دریافت نمود. این فیلم  با اکران در سراسر جهان، مبلغ  86.3 میلیون دلار به دست آورد.

موزه ادیت پیاف در پاریس 

در پاریس، ادیت پیاف (Musée Édith Piaf) یک موزه خصوصی دو اتاقه می باشد که به ادیت پیاف اختصاص داده شده است. این موزه توسط یکی از طرفداران وی برنارد مارتویز (Bernard Marchois) و نویسنده ی دو زندگی نامه ادیت پیاف  اداره می شود. این موزه  شامل یادگاری هایی از جمله مجموعه ای از ظروف چینی، عکس، نامه های طرفداران، پوستر، لباس و کفش و غیره که  دو اتاق از یک آپارتمان شخصی به این لوازم  اختصاص داده شده.
این موزه در طبقه چهارم یک آپارتمان است که در منطقه یازدهم پاریس در خیابان کرسپین دو گاست ( Rue Crespin du Gast) واقع شده است. بازدید از این موزه به صورت رایگان است البته از اعطای هدایا برای موزه قدردانی می شود.  ولی بازدید از این موزه با هماهنگی و قرار قبلی در روزهای دوشنبه و چهارشنبه از ساعت 1 الی 6 عصر امکان پذیر می باشد که باید برای هماهنگی و دریافت کد امنیتی جهت بازدید با شماره تلفن 01-43-55-52-72 تماس بگیرید. 

حراج نام های عاشقانه ادیت پیاف 

در طول زندگی ادیت پیاف ماجراهای عاشقانه پر حاشیه ای داشته که هموار مورد توجه عموم بوده.  در 2009 میلادی، حراجی کریستیز (Christie’s) در قلب پاریس مجموعه ای ده تا از نامه هاى عاشقانه ادیث پیاف را به مبلغ ۵۵ هزار یورو (۷۷ هزار و ۴۰۰ دلار) در حراجی پاریس به فروش رساند. او  این نامه های عاشقانه را در سال های 1951 میلادی و 1952 میلادی به عشق خود،  قهرمان دوچرخه سوار لویی ژراردن (Louis Gerardin) نوشته  است و همچنین آهنگی به نام آبی مثل چشمان تو (Plus bleu que tes yeux) را برای او خواند. این مجموعه همچنین شامل تلگرام، یک یادداشت را شامل می شود. طرفداران این خواننده سرشنام در خانه حراجی کریستیز (Christie’s) در قلب پاریس برای شرکت در این مزایده حضور داشتند و در نهایت این مجموعه توسط یک پیشنهاد دهنده فرانسوی از طریق تلفن خریداری شد . 
در تاریخ 16 ژانویه 2009 میلادی،  مجموعه ی دیگری از نامه های عاشقانه او به یک بازیگر یونانی به همراه یک تلگرام و برنامه اجرای ادیت پیاف در حراجی در آتن-یونان به مبلغ 1500 یورو در به صورت مزایده فروخته شد.