گپى دوستانه با صادق شریفى

صادق شریفى از هنرمندان و اساتید در زمینه هنر از جمله نقاشى و خوشنویسى مى باشند. همیشه شنیده بودم که درخت هر چه پر بارتر است افتاده تر است و طى  گپى دوستانه که با ایشان در خصوص ارزش هنر و هنرمندان ایرانى داشتم در واقع به مفهم واقعى این امر  پى بردم.

 

 

شما از چه زمانى فعالیت هنرى خود را آغاز نمودید؟

استاد بازنشسته هستم، در سال ١٣٦٥ از انجمن خوشنویسان ایران مدرک ممتاز خوشنویسی را دریافت کردم و طى سال هاى ١٣٦٥ تا ١٣٨٩ در هنرستان حرفه اى مشغول به تدریس بودم و در حال حاضر گرافیک و نقاشى تدریس مى کنم.

 

بیشتر فعالیت و آثار هنرى شما در چه زمینه اى است و سبک و تکنیک کار شما چیست ؟

دوران قرن ١٩ سبک مطرح بود و امروزه  بیشتر تکنیک کار یک هنرمند مهم است. کار هاى من در هر دو زمینه خوشنویسى و نقاشى مى باشند که ٦٠ درصد خوشنویسى و ٤٠ درصد نقاشى را شامل مى شوند که نقاشى ها بیشتر رنگ روغن و رنگ اکریلیک (Acrylic) مى باشند.

پس به این صورت میشه گفت تمایل بیشتر شما به آثار خوشنویسى مى باشد و عمدتاً در این حوزه فعالیت دارید؟

خیر هر دو براى من از یک میزان اهمیت برخوردار مى باشند، دلیل میزان فعالیت بیشترى که در زمینه خوشنویسى دارم تنها به این سبب است که براى خلق یک اثر نقاشى به زمانى بیشترى نیاز است. 

 

چگونه مراحل خلق یک اثر هنرى صورت مى گیرد و در واقع  الهام بخش شما در آثار هنریتان چیست و چه عناصرى در این روند کمک کرده اند؟

هر شخص براى شروع کار از ابتدا امر با تجربه و فراگیرى در این زمینه شروع مى کند، برای رسیدن هنر جوی مبتدی به درجات بالا و آشنایی بیشتر باید در تمام ابعاد کسب تجربه کند. به خصوص دیدن در هنر بسیار مهم است. به این صورت که هفتاده درصد دیدن و  سى درصد خلق کار اهمیت دارد که ما (اساتید خوشنویسی) مى گوییم مشق نظری. دیدن آثار اساتید و هنرمندان دیگر و نمایشگاههاى مختلف در این زمینه بسیار تاثیرگذار هستند. در نهایت هر هنرمند از محیط و دیگر اموال اطراف خود تاثیر مى گیرد و به روش خود کارى را خلق مى کند. یک هنرمند باید با اجسام و تکنیک هاى مختلف کار کند و از وجود همکاران دیگر استفاده نماید، من به شخصه خود به این اصول باور دارم و تمامى این مراحل را سپرى کردم تا جایگاه و شیوه کارى خود را در این زمینه کسب کنم.

 

به عنوان پیش کسوت چه هنرمندانى را توصیه مى کنید؟

هنرمندان بسیار بزرگى در حوزه خوشنویسى وجود دارند همچون استاد غلامحسین امیرخانی و استاد محمد جلیل رسولی و در زمینه نقاشى استاد على شیرازى، من از آنها به عنوان اساتید ارشد تاثیر گرفتم.

 

خیلى از افراد فکر مى کنند هنر یک مهارت ذاتى است و فکر مى کنند همین امر کافى است، توصیه شما به این افراد و هنرجویان چیست؟

تنها علاقه و اشتیاق در این زمینه کافى نیست و بدون استاد و راهنما نمى توان به جاى خاصى رسید. خودم در زمینه هنر آموزش هاى مختلف دیدم و در کنار آموزش کار هم کردم تا مهارت لازم را کسب کنم.

فکر مى کنید چرا این روزها کارهاى هنرى تکرارى و کپى شده اند و اساسا کپى از کار دیگر هنرمندان چه تاثیرى دارد؟ 

کپى از جهتى خوب و از جهتى بد است ، براى کسب مهارت و تجربه مفید مى باشد، براى مثال در ابتدا خوشنویسان براى شروع کار به عنوان سرمشق از کارهاى استادهاى بزرگ کپى مى کنند تا به مهارت لازم برسند. در واقع کپى خلاقیت ندارد، شخصى که خلاقیت داشته باشد از کارها ایده مى گیرد ولى با روش خود کار تازه انجام مى دهد تا اثرى نو را به معرض نمایش بگذارد، در واقع باید خودش اثر تازه اى را خلق کند.

 

چرا امروزه در جامعه ما ارزش و دیدگاه به هنر و هنرمند کم رنگ شده است؟

در دوران هنرهاى کلاسیک عمدتاً هنرمندان از قشر  مرفه جامعه بودند که هنر جنبه تفریح برایشان داشت و در ضمن کسب درآمدى از آن داشتند. ولى امروزه هنر تنها براى کسب در آمد کافى نمى باشد البته همیشه این مشکلات براى قشر هنرمند وجود داشته و تنها مختص این دوران نیست، هنرمندان بزرگى در طول تاریخ وجود داشتند که متاسفانه در زمان حیات خودشان فقیر و گمنام بودند و تازه بعد از مرگ شان مشهور و آثارشان ارزشمند شد.